“Voor mij betekent vitaliteit niets anders dan de hoeveelheid veerkracht die je bezit en de energie die je daarvoor hebt. Gezondheid zit hem in moeite doen, investeren.”
Al mijn hele leven ben ik bezig met sport en het menselijk lichaam. Met drie oudere broers heb ik altijd een competitieve instelling gehad. Ik ging op zaterdag van kunstschaats-training naar voetbalwedstrijd en van paardrijden op woensdag, naar turnen op vrijdag. Tussendoor ging ik naar school en vooral nog veel meer schaatsen. Ik trainde zo’n zes dagen per week op landelijk niveau. Rond mijn zestiende wisselde ik van club, met als gevolg minder trainen. Daarnaast ging ik juist vaker op stap. Alles veranderde: zo ook mijn lichaam. Van tenger, gespierd naar ronde, vrouwelijke vormen. Ik voelde me “bol” en vond deze ingrijpende veranderingen vrij heftig. Aan de ene kant was ik blij dat ik eindelijk ook borsten en billen kreeg, maar aan de andere kant voelde het ongemakkelijk en onwennig. Mijn buik ging van een eightpack naar een zachtere variant. Al snel voelde ik dat ik hiermee aan de slag wilde, het voelde te veel en te snel.
Op mijn zeventiende in 2007 besloot ik fysiotherapie te gaan studeren in Groningen. Van te voren nooit over nagedacht dat je daar dagelijks in je ondergoed staat, maar dat motiveerde me om weer meer te gaan sporten. Nu mijn studie mijn hoofdfocus was, wilde ik stoppen met schaatsen omdat ik me daar niet meer 100% aan kon committen. Voetbal gaf te veel blessures, dus samen met mijn moeder ging ik wielrennen en naar spinning. Mijn eerste ontmoeting met de gym(!). Ik probeerde grip op mijn lichaam te krijgen, het leek steeds maar niet te lukken. In de fysio-klas riep ik dat ik mijn eigen dieet zou gaan creëren, echter kon ik hier totaal geen discipline voor opbrengen. Zonder mijn topsport was de hele structuur uit mijn dag. Ik had een nieuwe focus nodig.
In 2011, het jaar waarin ik zou afstuderen, leerde ik dat al dit ‘gezeik’ over mijn lichaam vooral onzin was. Het was niets vergeleken met de problemen die we nu hadden. Tijdens mijn eerste stage, halverwege april, ontdekten we dat mijn vader ernstig ziek was. Ik begreep er niets van. “Hij was toch gewoon fit? Bovendien nog maar 56. Dan maakt hij vast wel een goede kans om te herstellen” bedacht ik me. Het bleek dikke darmkanker met uitgebreide uitzaaiingen. De behandelingen verergerden het hele proces en binnen twee maanden overleed mijn grote voorbeeld. We waren in shock. Toch ook deden we alles zoveel mogelijk door. Mijn ouders hadden een grondverzetbedrijf en dit moest natuurlijk gewoon door draaien. Mijn drie broers hielpen mijn moeder hierbij en ik studeerde in september 2011 af in Groningen als algemeen fysiotherapeut.
Na drie maanden startte ik mijn eerste waarneming als fysiotherapeut in Amsterdam. Ik merkte al snel dat ik een andere visie kreeg. Ik was opgevoed met ‘fulltime werken’ en had nog amper een richting kunnen kiezen in mijn vak. In Amsterdam werkte eigenlijk geen enkele fysiotherapeut fulltime en dat mijn vader plotseling een ernstige ziekte in zijn darmen had gekregen, triggerde mij om me te verdiepen in voeding. Ik liet mezelf scholen in voeding & gezondheid, maar ook in alternatieve behandelingen zoals het Medical Taping Concept van Josya Sijmonsma en bindweefselmassage. Collega’s begrepen me niet altijd en konden me amper bijhouden. Toen al had ik een soort eigen stijl en visie.
Een jaar nadat mijn vader overleed voelde mijn moeder iets vreemds in haar lichaam. Ze liet het onderzoeken en een nachtmerrie bleek waarheid: ook zij had dikke darmkanker met uitzaaiingen in haar lever. Mijn grond zakte onder mijn voeten vandaan. Onmiddellijk zei ik mijn baan op om fulltime voor haar te zorgen. Ik had me ingelezen en alles wat ik qua voeding had geleerd, kon ik -cru genoeg- meteen in praktijk brengen. Samen aten we de meest gezonde dingen en reisden we Nederland en Duitsland af. Ondanks dat het heel goed leek te gaan, verloor uiteindelijk ook mijn lieve moeder deze oneerlijke strijd.
Deze heftige en traumatische gebeurtenissen hebben me enorm gevormd. Ik zag in hoe belangrijk je gezondheid is, hoe belangrijk het is om te investeren wanneer je jong(er) bent en dat je bewuste keuzes wil maken. Ik vind het leven een enorm interessante leerschool en vind het leuk om mijn leven zelf samen te stellen: ik kan zelf bepalen met wie ik omga, maar vooral ook wat ik doe, wat voor werk ik doe en wat ik eet.
Het hele proces van mijn ouders heeft me bovendien geleerd wat gezonde voeding is en hoe voeding voor je kan werken, ook hoe het tegen je kan werken. Ik merkte dat er veel meer speelt dan alleen gezonde voeding, wanneer je gezond wil zijn. Je mind is minstens zo belangrijk. Hoe je gebeurtenissen verwerkt, wat je dagelijks denkt en voelt en wat je daarmee doet. Zo kwam ook eindelijk het moment dat ik precies tevreden was met mijn lichaam. Het was niet alleen een verandering van voeding, maar ook een verandering in mijn mindset.
In 2015, drie jaar nadat ik mijn moeder verloor, besloot ik een eigen praktijk te openen. Wegkwijnen in verdriet was sowieso niets voor mij, maar het verlies van mijn ondernemende ouders ontwaakte juist een diepe kracht en motivatie in mij om mijn eigen bedrijf te starten. Eerst gericht op verschillende natuurgeneeskundige behandelingen, later kwam daar nog fysiotherapie bij en sinds 2021 ook de specialisatie in vitaliteit. Een spannende reis, maar eigenlijk altijd zonder twijfel mijn eigen visie in praktijk weten te brengen.
Ondertussen zit ik hier vandaag met een ontzettend lieve, handige en ondernemende vriend én twee zonnetjes van dochters. Twee eigenwijze meiden met (meer dan) genoeg energie. Ik kan zo genieten van mijn mooie gezin. Het is een groot gemis dat we geen opa(s) en oma(s) hebben voor onze kids, maar een groot rijkdom dat we zelf zo bewust genieten. Dat gun ik iedereen!
Oh, en of ik nu helemaal tevreden ben met mijn lichaam? Ik ben haar zo enorm dankbaar en zie wat de gezonde investeringen voor vruchten afwerpen. Zo herstelde ik beide keren na de geboortes, heel goed. En ja, ik blijf er ook mee bezig, puur omdat ik het fijn vind maar ook heel leuk om te zien wat mogelijk is. Hopelijk kan ik zo ook een gezond rolmodel zijn voor mijn lieve kinderen.